Ada Xh., 18 vjeç, është gjashtë javë shtatzënë dhe sapo ka qenë për një konsultë në qendrën PO në Tiranë. Ajo po planifikon të kryej një abort sa më shpejt që të jetë e mundur.

“Ndihesha e tmerruar kur kuptova se isha shtatzënë. Ndihesha vërtet e sëmurë dhe kisha një shije të hidhur në gojën time, të cilën e dija që ishin simptoma, por kisha pasur ciklin menstrual si zakonisht. Kështu që kur testi rezultoi pozitiv, u trondita.

“Në një farë mënyre, unë mendoj se është faji i të dashurit tim. Ai është më i madh se unë dhe ai më tha se kishte ndjekur një procedurë që do të thotë se ai nuk mund të më linte shtatzënë. Ai gjithashtu më tha se ishte testuar për IST-në [infeksione seksualisht të transmetueshme ] dhe më tregoi rezultatin e testit për të më vërtetuar se ai nuk kishte asgjë, kështu që këmbënguli që ne nuk kemi nevojë të përdorim prezervativë.

“Për muajt e parë nuk mbeta shtatzënë, kështu që mendova se ishte mirë. Megjithatë, kur unë thirra të dashurin tim për t’i thënë, ai nuk dukej i befasuar, kështu që unë mendoj se ai duhet të kishte gënjyer tërë kohën. Unë mund të ‘ ta fajësojë atë edhe pse – Unë nuk duhet të ketë qenë kaq i butë.

“Të kryesh abort është një vendim i vështirë. Edhe vetë fjala tingëllon e tmerrshme. I dashuri im më pyeti se si mund të jetoja me veten duke kryer një abort, ose si do të ndihesha sikur prindërit e mi të kishin menduar të më abortonin mua. Ai pranoi të më ndihmonte të paguante, por ai nuk dëshironte të ishte rretherrotull, kur të ndodhte sepse ai mendon se është e gabuar.

“Por unë nuk mendoj kështu; është e pamundur të kem një bebe. Unë jam në shkollë nga e Hëna në të Premte, dhe thjesht nuk jam gati. Nuk mund ti them as prindërve sepse do të shokoheshin.”

“Prindërit mund të kenë dyshime se unë kam fjetur me të dashurin tim dhe mamaja ime e di që unë kam marrë leksione të edukimit seksual në shkollë dhe mendoj se hiqet sikur nuk e di. Nuk më duket se ka dëshirë të flasi hapur për këto çështje.

“Unë gjithashtu nuk dua të përballoj një fëmijë vetëm. Sapo i tregova të dashurit tim për shtatzëninë, ai filloi të më shmanget. Nëse ai do të më injorojë kur unë jam disa javë shtatzënë, atëherë nuk ka shanse që ai të më qëndrojë pranë nëse do ta kem fëmijën, kështu që duhet ta largoj nga jeta ime tani. Është e vështirë sepse askush tjetër nuk e di se jam shtatzënë.

“Unë shkova në qendrën PO, sepse dikur në njërën nga orët e mësimit erdhën dy vajza që prezantuan qendrën rinore PO dhe vajzat ishin shumë miqësore dhe me një informacion shumë të besueshëm, kështu që kur u ktheva në shtëpi fillova të kërkoja për këtë qendër dhe vendosa të kontaktoj me ta.

“Qendra PO më mirëpriti dhe doktori më ofroi një vend i cili ishte shumë i rehatshëm dhe konfidencial. Unë nuk i kam thënë asnjë prej miqve të mi; të gjithë mund të flasim lehtë për faktin se ne bëjmë seks me të dashurin, por jo për të mbetur shtatzënë ose për të bërë abort. Kjo herë ishte ndryshe.Të flisja me mjekun ishte më e lehtë nga sa mendoja para se të hyja në dhomën e saj sepse ajo ishte më shumë se miqësore me mua dhe më këshillonte për opsionet që kam përpara se të vendosja të kaloja aborti.

“Ti di gjithçka rreth asaj që do të ndodhë por çështja është se ti mendon se kjo gjë nuk do të të ndodhi ty…”